Leeftijd

Sommige mensen is het misschien opgevallen: op mijn CV ontbreekt mijn geboortedatum. Als je alle online adviezen over solliciteren en het opstellen van CV’s mag geloven, is dat not done. Tegelijkertijd beweren al die deskundologen op internet dat je vooral wél irrelevante informatie voor de functie achterwege moet laten. Rijst de vraag: is mijn leeftijd relevant? Ik vind van niet.

Iemand met ervaring in selectieprocedures riep meteen dat het haar de indruk geeft dat een sollicitant iets te verbergen heeft als er geen geboortedatum bij de personalia staat. Maar wat zou je daar dan mee willen verbergen? Een paar verdwaalde grijze haren? Jeugdige onbezonnenheid?

Bij wet is leeftijdsdiscriminatie verboden. Dat het toch gebeurt, zoals een CV-goeroe op zijn website beweert, doet daar niets aan af. Een andere arbeidsmarktadviseur stelt gewoon dat je geboortedatum in je personalia moet staan, zonder erbij te vertellen waarom. En nog eentje meldt zonder verdere toelichting dat een werkgever wil weten hoe oud je bent. Toch zie ik werkelijk niet hoe een geboortedatum iets van enige relevantie toevoegt.

Ik vind dat je geboortedatum pas van belang is op het moment dat je het contract gaat tekenen, omdat de Belastingdienst en het pensioenfonds die gegevens nodig hebben. En de afdeling Personeelszaken, voor het geval ze je verjaardag willen vieren op het werk.

Niets te verbergen

Iedereen mag weten hoe oud ik ben, en waar ik ben geboren. Ik heb niets te verbergen, want ik heb niets op mijn geweten. Ik heb wel iets te beschermen: mijn kansen op de arbeidsmarkt en mijn plezier en welbevinden in een nieuwe baan. Net als de gescheiden moeder met drie kinderen, die af en toe ook naar de kerk gaat. Gek genoeg raden alle online loopbaanadviseurs af om dergelijke informatie op je CV te vermelden: ‘dat is niet zo handig’ [sic].

Of ik nu wel of niet mijn geboortedatum vermeld is lood om oud ijzer. Tot een poosje geleden vermeldde ik mijn geboortedatum wél braaf, en werd nooit uitgenodigd. Om leeftijdsdiscriminatie uit te sluiten ben ik ermee gestopt, want tegenwoordig ben je als werkzoekende veertiger al hoogbejaard. En dan nog de gewetensvraag: moet ik echt blij zijn met een baan bij een bedrijf dat leeftijd belangrijker vindt dan motivatie, vaardigheden en ervaring?