Tussen de dijken bij Westervoort in de kou met harde wind was het niet moeilijk om me voor te stellen dat er werkelijk golven boven mijn hoofd wervelden. De zielen van de verdronken mensen en dieren op hun rug, op weg naar zee.
Gelukkig kon ik weer verkleumd, maar veilig aan boord van het gratis pendelbusje stappen. Dat reed rondjes over de dijk en door Westervoort. De chauffeur was vrolijk en enthousiast, de passagiers uitgelaten, als tijdens een schoolreisje. Waterlicht was magisch.